Het wordt vaak gezien als een van de meest iconische werken uit de YBA (Young British Artists) groepering, Jenny Saville’s ‘Propped‘ uit 1992. Speciaal is het alleszins, dit zelfportret, doorkruist met zinnen uit een essay van de feministische schrijfster Lucie Irigaray, die in het vlees lijken te zijn gekerfd . Het schilderij, net als het hele werk van Saville, had een duidelijke boodschap: verscheidenheid dient te worden bejubbeld, wat ons apart maakt, maakt ons uitzonderlijk. Ze deed dit weliswaar door deze verscheidenheid extra te benadrukken, het vlees te laten domineren, wars van alle conventies over wat mooi of esthetisch placht te worden gezien. Ze beeldt het vrouwelijk lichaam niet zozeer vanuit het zichtpunt van de -lustige- ogen van de man, maar vanuit het zichtpunt van de vrouw zelf. Een heel vernieuwend perspectief, zo blijkt…