Naakten in de Kunst

Geplaatst op zondag 19 januari 2014 @ 17:52 , 2014 keer bekeken

Op de tentoonstelling ‘Chambres d’Amis’ (1986) verrast Jacques Charlier vriend en vijand met zijn ‘Chambres d’Ennemi’, een indrukwekkende mise en scène met acteurs in een decor met een spookachtige, sadomasochistische sfeer. Charlier gelooft in de kracht van het beeld en vindt dat kunst toegankelijk moet zijn voor iedereen. Hij zal zich daarom niet beperken tot ‘het schilderij’ of ‘de installatie’ maar maakt gebruik van alle middelen die voorhanden zijn: muziek, pamfletten, schilderijen, radioprogramma’s, postzegels, lezingen en zijn eigen ‘centrum voor artistieke ontwenning’. Wanneer hij in 2003 in het S.M.A.K.-museum te Gent exposeert, maakt hij van het stadsmagazine een extra editie, ‘een kunstwerkje, gratis voor elke Gentenaar’, waarmee hij de slagzin ‘Gent, Stad van Kennis en Cultuur’ op een concrete manier invult. Charlier houdt van trivialiteiten, hij vindt het spijtig dat Wallonië geen fenomeen als ‘Bekende Vlaming’ kent, kijkt veel naar televisie en is dol op de ‘boekskes’. Zo weet hij dat de ene bil van Kim Clijsters dikker is dan de andere, dat Sandra Kim vijftien kilo te veel weegt en dat Justine Henin slaapt met haar pet op. Hij is ervan overtuigd dat ‘echte kunstenaars zodanig schaars zijn dat er zelfs niet genoeg zijn om een getto mee te vormen’ en voor het overige voelt hij zich ‘noch Waals, noch vegetariër’.

Bron : Claude Blondeel; cobra.be