Naakten in de Kunst

Museum Het Dolhuys presenteert Het Naakte Bestaan, een omvangrijke solopresentatie met schilderijen en tekeningen van de Franse kunstenaar Jean Rustin. De tentoonstelling is wegens succes verlengd t/m 31 januari 2010!

De mens ontdaan van zijn schoonheid, de mens terug gebracht tot zijn essentie; dat toont Jean Rustin (1928, Montigny-les-Metz) in zijn schilderijen. De verstilde portretten vol naaktheid en seksuele handelingen – zonder enige vorm van erotiek of liefde – geven uiting aan zijn wereldbeeld, waarin de mens niet in staat is om te communiceren of werkelijk contact te maken met de ander. Eenzaamheid en angst zijn orde van de dag, de mens leeft een naakt bestaan. Zo kil en confronterend als zijn onderwerpskeuze is, zo fijngevoelig is zijn techniek en kleurgebruik. Jean Rustin is een figuratieve schilder die de schilderkundige middelen maximaal inzet: met zachte pasteltinten en fijne penseelstreken geeft hij de harde werkelijkheid een zachte glans. De kunstwerken van Rustin sluiten goed aan bij museum Het Dolhuys. Hoewel de geportretteerde de vraag oproepen of het om psychiatrisch patiënten of gevangenen gaat, laat Rustin dat in het midden. Het is aan de bezoeker om dit te interpreteren. Met zijn opmerking dat het evengoed ‘jij en ik’ zijn die hij schildert, zet zijn werk aan tot nadenken over de grens tussen normaal en abnormaal.

Psychiatrie als inspiratiebron Jean Rustin is geïnspireerd door de psychiatrie. Hij is gefascineerd door waanzin en het volgende incident uit zijn leven speelt een rol in zijn werk: in het psychiatrisch ziekenhuis van Gentilly was hij getuige van de grote visite, gelopen door de artsen en assistenten. Op bed lag een mooi jong meisje dat masturbeerde, zich van niets of niemand bewust. Alle artsen zagen het en lachten. Was het ongemak, schaamte? Dat beeld liet Rustin niet meer los.

Desillusie Jean Rustin begon zijn carrière als succesvol schilder van abstracte kunst. Hij liet zich inspireren door onder meer pop-art, Cobra en de École de Paris. Tijdens een grote overzichtstentoonstelling van zijn werk in het Musée d'Art Moderne de la Ville in Parijs in 1971, realiseerde hij zich dat zijn schilderijen niet uitdrukte wat hij met zijn kunst wilde zeggen. Gedesillusioneerd door de abstracte kunst, besloot hij dat hij voortaan figuratieve schilderijen wilde maken. Hij wilde alleen nog maar naakten schilderen zoals Cézanne appels schilderde. Met deze vastberadenheid heeft hij zich de afgelopen dertig jaar beziggehouden met steeds nieuwe variaties op hetzelfde onderwerp. Zijn figuratieve werk wordt wel vergeleken met het werk van kunstenaars zoals Lucian Freud en Francis Bacon.

Het Dolhuys Schotersingel 2, 2021 GE Haarlem, www.hetdolhuys.nl/